Γεννήθηκα και έκλαψα στο στήθος της μάνας που μ΄ανάστησε άντρα,
Έλληνα, μ΄αρχές κι αξίες φερμένες απ΄το "Σούλι". Μεγάλωσα και κλαίω,
χωρίς να ματανιώνω που ήπια κείνο το γάλα, το νόστιμο, τ΄αντρίκιο που
μ΄ανάθρεψε στις γειτονιές της νιότης της ανέμελης. Κλαίω, μονάχα σήμερα που
εκείνοι με θέλουνε να λησμονήσω της περηφάνειας τη μυρωδιά, να σκύψω το κεφάλι,
γιατί δε με κατάλαβαν πως εγώ ο Έλληνας φταίω που έδωσα ψυχή κι ανάσα στα
όνειρά τους, κορμί και φως στα ιδανικά τους.
Θέλουν να γίνω αριθμός δικός τους,
κλάμα να κλαίω και δάκρυ ανύποτο της νιότης της ανέμελης που επιστροφή δεν
έχει. Κι ΄πε ο 'Ελληνας: "Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι
να ναι μακρύς ο δρόμος σου. Τους Λαιστρηγόνες και τους Κύκλωπες μη
φοβηθείς.....". Κι ΄ναι αυτό που ακόμα με κρατάει και το κρατάω σαν
προσευχή, σαν τάμα σ΄όλους αυτούς που λησμονούν ποιοί είναι και ποιός είμαι. Κι
είμαι κι εγώ, εσύ, που κλαις και που φοβάσαι το "γάλα" κείνο που
πιες, να μη φτύσεις Έλληνα Τ΄Ακούς ? Να μη το φτύσεις !!! Είναι εκείνο που
μεγάλωσες, κείνο, "το νόστιμο".Τους Κύκλωπες μη φοβηθείς !!! Θα ναι
μακρύς ο δρόμος μας.... μα κανείς δε θα μου πει, ποιός είμαι. Είμαι ο Έλληνας,
δεν είμαι έλληνας απλός, είμαι αυτός που πάλεψα να αναστηθώ και πάλι θα το
κάνω. Κι αν χρειαστεί, σε όλους τους θα πω, ότι μαζί μου θε να ρθούν μα εγώ
ποτέ δεν πάω !!!! Είμαι ο Έλληνας, μην το ξεχνάς !!!! Δεν είμαι γω κι εσύ
τ΄απόβλητα του Νότου, πεταμένα, δεν είμαι γω ο δούλος στην αυλή, το ξεροκόμματο
να τρώω, δεν είμαι γω κι εσύ κορμιά και νούμερα στην άκρη μαζεμένα να δίνω γη,
ψυχή της "μάνας μου το γάλα". Δεν είμαι γω αυτό που θες, εγώ είμαι ο
Έλληνας μ΄αρχές κι αξίες απ΄το "Σούλι", με αίμα ζωηρό, καθάριο,
ελληνικό. Είμαι ο Έλληνας, κι αυτό μη το ξεχνάς, θα στο θυμίζω πάντα !!!!
Νικ. Καλτσας
Υπευθ. Συντον. Ν. Φθιώτιδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου